بررسی اثر شبکه پلیمری آبدوست بر روی رفتار تجمعی رنگینه های لیزری

کارایی بالای رنگینه های لیزری نیازمند شدت های گسیل بالایی از آنها می باشد. برای این منظور به غلظت بالای آنها در حلال های مربوطه نیاز است؛ که از طرفی افزایش غلظت رنگینه با مشکل افزایش تجمع مولکولی و کاهش بازدهی کوانتومی رنگینه روبرو می شود. در این تحقیق برای برطرف سازی این محدودیت، محیط پلیمری هیدروژلی با اندازه های متفاوت حفره برای کنترل برهم کنش های پلیمر-رنگینه و همچنین تجمع رنگینه-رنگینه استفاده شده است. بدین منظور با کپسوله کردن رنگینه ها در پلیمر، تجمع، کاهش یافته و امکان افزایش غلظت جهت دست یابی به کارایی بالا فراهم می گردد. در این تحقیق اثر بالا را از طریق اسپکتروسکوپی جذبی و نشری به طور تجربی مورد بررسی قرار داده ایم. طیف های جذبی رنگینه های متیلن بلو و تایونین با غلظت های مختلف در محیط های آبی و پلیمری در طی زمان های مختلف ثبت شده است. تجزیه و تحلیل داده های طیفی نشان می دهد که استفاده از محیط های پلیمری در کاهش تجمع مولکولی و افزایش شدت فلوئورسانسی رنگینه های تیازین نقش کلیدی دارد.